Występy w grupie mistrzowskiej to pasmo rozczarowań dla fanów Pogoni

Kibice Pogoni nie mogą się doczekać dużego sukcesu Portowców
fot. Karolina Misztal

[b]Sezon 2013/2014[/b] Znowu dobry start i trzeba przyznać, że Pogoń Wdowczyka miała naprawdę dobry styl. Mając w środku Akahoshiego, Ławę, Murayamę, później Murawskiego, a z przodu Robaka – Pogoń sprawiała wrażenie, że może powalczyć o czołowe pozycje. Był to też pierwszy sezon, gdy po rundzie zasadniczej podzielono zespoły na grupę mistrzowską (zespoły z pierwszej ósemki) i spadkową. Zdecydowano się też, by dzielić zdobyte punkty na połowę i w ten sposób uatrakcyjnić widowiska. Po 30 kolejkach Pogoń była na 4. miejscu z małymi stratami do Lecha i Ruchu Chorzów. Apetyty były spore, bo przecież w wiosennych kolejkach rundy zasadniczej Portowcy nie doznali porażki. Potrafili wiosnę rozpocząć od zwycięstwa 3:2 w Gdańsku, a następnie rozbić Lecha 5:1 w Szczecinie. Co się stało, że zespół przestać grać w grupie mistrzowskiej? Pozostanie to tajemnicą szatni, ale jednym z błędów było to, że Wdowczyk po rundzie zasadniczej dał za dużo wolnych dni podopiecznym i później brakowało energii w walce o punkty, podium. 3 remisy i 4 porażki to był dorobek rozczarowujący i skończyło się 7. miejscem. Naprawdę zaprzepaszczono wtedy szansę na medal mistrzowski, a na osłodę pozostała korona króla strzelców dla Marcina Robaka.
fot. Andrzej Szkocki

[b]Sezon 2014/2015[/b] Dariusz Wdowczyk sezon rozpoczął, ale już jesienią stracił pracę. Pogoń nie prezentowała się już tak dobrze, wyniki nie były lepsze i po porażce w Białymstoku (0:5) szkoleniowiec stracił pracę. Zastąpił go Jan Kocjan. Słowak zaczął od wygranej z Cracovią, później z Legią, ale też wiosną został zwolniony. Szansa na występy w grupie mistrzowskiej uciekała, więc interweniowali działacze. Do pracy w Szczecina przyjechał pierwszy strażak polskiej piłki Czesław Michniewicz (na zdjęciu z prawej). Pod jego kierunkiem Łukasz Zwoliński miał swój najlepszy okres w Pogoni. Drużyna wygrała 3 mecze z rzędu, „Zwolak” zdobył 4 gole i elita znów była dla Pogoni. Ale o występach w grupie mistrzowskiej nie ma co wspominać. 6 porażek, 1 remis i skończyło się 8. miejscem w tabeli. Pod koniec sezonu Michniewicz mógł już sprawdzać młodych graczy. [b]Sezon 2015/2016[/b] Czesław Michniewicz pracował cały sezon. Jeśli Pogoń nie mogła wygrać – remisowała (17 razy w sezonie). Styl może i nie wszystkim pasował, ale długo przynosił powodzenie. Rundę zasadniczą zespół ukończył na 3. miejscu i… medalu znów nie było. I choć drużyna Michniewicza odniosła swoje pierwsze zwycięstwa w grupie mistrzowskiej (z Cracovią i Lechem), to 4 porażki i 1 remis sprawiły, że skończyło się 6. miejscem.
fot. Andrzej Szkocki

[b]Sezon 2016/2017[/b] Mimo zajętej najlepszej lokaty Pogoni od czasu powrotu do ekstraklasy Michniewicz musiał pożegnać się ze szczecińskim klubem. Działacze kontrowersyjną decyzję o rozstaniu tłumaczyli chęcią „pójścia do przodu”, czy „chęcią widowisk”, ale zatrudnili Kazimierza Moskala, który wcześniej nie odnosił większych sukcesów w karierze trenerskiej. W Pogoni zapracował na niezły wynik. Po 30 kolejkach drużyna była na 6. pozycji, ale sporo traciła do czołówki. O tym, że z zespołu kompletnie uszło powietrze przesądziła porażka w Białymstoku (0:1) w 1. kolejce dodatkowego etapu rozgrywek. Pod wodzą Moskala Portowcy zanotowali 5 porażek, remis i zwycięstwo. Sezon zakończyli na 7. lokacie, a jeszcze przed końcem rozgrywek ogłoszono, że szkoleniowiec żegna się ze Szczecinem z przyczyn osobistych. Nie brakowało wtedy opinii, że Portowcom brakuje ambicji, by sięgnąć po medal, a działacze stawiają na bylejakość. By uspokoić nastroje klub szybko ogłosił, że nowym trenerem będzie Maciej Skorża. Szkoleniowiec z polskiego topu, najbardziej medalodajny w XXI wieku, to on miał otworzyć przed Portowcami czołówkę.
fot. Andrzej Szkocki

[b]Sezon 2017/2018[/b] Ani tego nie zrobił, ani nie zostawił po swojej krótkiej pracy nic sensownego. Jedynym plusem jego kariery w Szczecinie było postawienie na Jakuba Piotrowskiego. Młody zawodnik z konieczności dostał szansę i ją wykorzystał. Do tego stopnia, że dograł sezon do końca i został sprzedany. Skorża nie przepracował w Pogoni nawet rundy. Pod jego wodzą zespół okopał się na dole tabeli, winą obarczono Skorżę (bo nie dbał o dobry kontakt z podopiecznymi) i zastąpiono go niemieckim trenerem Kostą Runjaicem (na zdjęciu). Miał tylko jedno zadanie – obronić Pogoń przed spadkiem. I choć na zwycięstwo czekał aż 5 kolejek, to jak już Pogoń zaczęła wygrywać, to robiło to często i ładnie dla oka. Na grupę mistrzowską nie było szans, ale utrzymanie drużyna zapewniła sobie dość pewnie. [b]Sezon 2018/2019[/b] Jak będzie w tym sezonie? Po 8 kolejkach Pogoń była na miejscu spadkowym, bez zwycięstwa. Ale po uzupełnieniu składu, zespół złapał wiatr w żagle i w pięknym stylu dobił do czołówki. Jesienią Pogoń prezentowała najładniejszą piłkę w lidze. Zimą niby zatrzymała kluczowych zawodników, uzupełniła dziury w składzie, ale nie prezentowała się wiosną już tak dobrze. Jest w ósemce, bo paru przeciwników było jeszcze słabszych.
fot. Andrzej Szkocki