Aleksandar Tonew – poprzez Poznań do wielkiej piłki

Aleksandar Tonew urodził się 3. lutego 1990 roku. Jako młody chłopak trafił do akademii piłkarskiej CSKA Sofia, gdzie przeszedł przez wszystkie szczeble szkolenia, aż w końcu doczekał się debiutu w pierwszym zespole. Miało to miejsce na początku marca 2008 roku, w spotkaniu z Belasitsą Petrich, wygranym przez klub ze stolicy Bułgarii 3:1. 18-letni wówczas pomocnik wszedł na boisko w 90. minucie, zastępując na boisku Chigozie Udoji. Swój pierwszy sezon w seniorskiej piłce zakończył z dwoma występami na koncie i świętował z CSKA zdobycie mistrzostwa kraju.

Po sezonie w Sofii nastąpiła wyprzedaż zawodników, czego przyczyną było ogromne zadłużenie klubu. Z tego samego powodu CSKA jako mistrz kraju nie otrzymał od krajowej federacji licencji na reprezentowanie Bułgarii w Lidze Mistrzów, gdzie jego miejsce zajął lokalny rywal, drugi w tabeli Lewski. Problemy zespołu okazały się szansą dla młodego Tonewa, który po raz pierwszy wyszedł w podstawowej jedenastce na mecz o Superpuchar Bułgarii z… Lewskim. Lechita rozegrał pełne 90 minut, a jego klub udowodnił, kto tak naprawdę bardziej zasłużył na występy w LM, bowiem pokonał rywala 1:0.

Na początku sezonu Tonew był głównie rezerwowym. Po tym, jak w marcu 2009 roku obecny selekcjoner reprezentacji Bułgarii Ljubosław Penew zastąpił na stanowisku szkoleniowca CSKA swojego wujka Dimityra, Aleksandar coraz częściej zaczął pojawiać się w podstawowym składzie drużyny. 22 kwietnia w wygranym 4:1 meczu z Wichrenem Sandanski zdobył swoje dwie pierwsze bramki w najwyższej bułgarskiej klasie rozgrywkowej. Jednocześnie były to jego jedyne trafienia w sezonie 2008/09, który zakończył z siedemnastoma występami na koncie. Grał również w reprezentacjach swojego kraju U-19, a następnie U-21. W tej drugiej kadrze występował przez kilka kolejnych lat, już nawet jako piłkarz „Kolejorza”.

Kolejny rok spędził na wypożyczeniu do drugoligowego klubu OFK Sliwen 2000, gdzie miał większe szanse na grę w podstawowym składzie, niż w stolicy (rozegrał tam 23 spotkania i strzelił jedną bramkę). Po tym okresie wrócił do CSKA jako dojrzalszy piłkarz i stał się ważnym elementem zespołu. Zadebiutował w rozgrywkach Ligi Europejskiej, gdzie zagrał w pięciu meczach fazy grupowej.

W przerwie zimowej pojawiły się informacje o zainteresowaniu ze strony Olimpique Marsylia, którego skauci od dłuższego czasu obserwowali młodego ofensywnego pomocnika. Chrapkę na sprowadzenie Tonewa, którego kontrakt wygasał w czerwcu, miała również Legia Warszawa, ale ostatecznie Aleksandar przedłużył umowę i został w Sofii na kolejne pół roku. Zagrał w 23 ligowych meczach, strzelił 2 gole, wywalczył wraz z klubem wicemistrzostwo Bułgarii, a indywidualnie otrzymał tytuł „Młody Piłkarz Sezonu”.

Latem 2011 roku Tonew trafił do Poznania. Dla Lecha wynalazł go Christo Stoiczkow, dobry znajomy ówczesnego trenera „Kolejorza” Jose Mari Bakero. W czerwcu podpisał czteroletnią umowę z poznańskim klubem. Suma transferu nie została ujawniona, spekulowano o kwocie około 600 tysięcy Euro, natomiast „Przegląd Sportowy” podaje niższą – 350 tys. i do tego klauzura dotycząca rozegrania przez zawodnika konkretnej ilości spotkań.

Początkowo w nowym klubie pełnił rolę zmiennika – w pierwszych sześciu występach tylko raz pojawił się na boisku od pierwszej minuty. Później jednak coraz częściej zaczął pojawiać się na boisku w wyjściowej jedenastce, wygrał rywalizację o miejsce na lewej stronie pomocy z Jakubem Wilkiem. Zadebiutował również w reprezentacji Bułgarii – 11. października 2010 roku zagrał 90 minut w meczu eliminacji Euro 2012 z Walią, przegranym przez jego drużynę 0:1. Dodajmy, że w spotkaniu pojawił się polski akcent – jako arbiter główny prowadził je Paweł Gil. W sezonie 2011/12 zagrał w 28 meczach w Ekstraklasie, w których zdobył dwa gole.

Obecny sezon rozpoczął jako podstawowy zawodnik „Kolejorza” zagrał we wszystkich dotychczasowych meczach, tylko dwa razy wchodząc na boisko z ławki rezerwowych. I zdążył już wyrównać dorobek strzelecki z ubiegłorocznych rozgrywek – trafił w meczu eliminacji Ligi Europejskiej z Chazarem Lenkoran oraz w spotkaniu ligowym z Polonią Warszawa. Oba gole przesądziły o zwycięstwach poznańskiego zespołu – w pierwszym wypadku 1:0, a w drugim 2:1.

Tonew to uniwersalny ofensywny pomocnik. W tej chwili ma pewne miejsce na lewej stronie, ale równie dobrze może zagrać na przeciwległej flance lub w środku. Dał się poznać jako szybki i dynamiczny skrzydłowy, potrafi przeprowadzić groźny rajd bokiem boiska i skutecznie dośrodkować w pole karne. Nie boi się również wziąć na siebie odpowiedzialności, często decyduje się na zejścia do środka i strzały z dystansu. Można się doczepić jedynie tego, że w akcjach ofensywnych swojego zespołu drugą stroną boiska rzadko decyduje się na wejścia w pole karne, przez co często brakuje go tam przy wrzutkach Mateusza Możdżenia i Gergo Lovrencsicsa.

Dodajmy, że Aleksandar, choć opanował już język polski, bardzo rzadko rozmawia z mediami. Jest typem introwertyka, nie lubi udzielania wywiadów, a trener Mariusz Rumak, znając jego niechęć do publicznych wypowiedzi, nie zmusza go do uczestnictwa w konferencjach prasowych. I słusznie, bo Tonew udowadnia za to swoją wartość na boisku, a za niego mówią jego dobre występy. Z pewnością jest w tej chwili jednym z najlepiej rokujących zawodników Lecha i na jego barkach w dużej mierze spoczywa odpowiedzialność za ofensywne akcje zespołu. Jeśli utrzyma formę, to pewnie już długo w Polsce nie pogra, a Poznań będzie tylko etapem przejściowym w drodze do jednej z najlepszych europejskich lig.

Aleksandar Tonew
Urodzony: 3 lutego 1990 r. w Elin Pelin
Kraj: Bułgaria
Kariera piłkarska: CSKA Sofia, OFK Sliwen 2000, CSKA (Bułgaria), Lech Poznań.
Debiut w Ekstraklasie: 29.07.2011 r. Łódzki Klub Sportowy - Lech Poznań 0:5 (grał 15 minut)
Mecze/gole w Ekstraklasie: 28/2
Mecze/gole w reprezentacji: 6/0
W Lechu od: jesień 2011

Powyższy artykuł jest częścią cyklu, w którym prezentujemy zawodników Lecha Poznań. Zobacz również:

• Krzysztof Kotorowski - bramkarz z charakterem
  
• Jasmin Burić - golkiper na lata
  
• Aleksander Wandzel - drugi Fabiański?
  
• Marcin Kamiński - największy talent „Kolejorza”
  
• Hubert Wołąkiewicz – pewniak w obronie Lecha