Kartka z kalendarza. Wielce zasłużeni dla polskiej piłki nożnej Antoni Piechniczek i Lesław Ćmikiewicz obchodzą urodziny

Antoni Piechniczek, pochodzący z Chorzowa, grał jak pomocnik i prawy obrońca w tamtejszym Ruchu, z którym zdobył mistrzostwo Polski w 1968 roku, a także w Legii, z którą sięgnął po Puchar Polski w 1964 roku. Karierę zawodniczą zaczął w Zrywie Chorzów, skąd przeszedł do Naprzodu Lipiny, a zakończył we francuskim LB Châteauroux. Rozegrał 3 mecze w reprezentacji Polski.

Jako piłkarz Legii ukończył studia trenerskie na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Pracę szkoleniową rozpoczął od BKS Stal Bielsko-Biała, skąd trafił do Odry Opole i jako trener rewelacji rozgrywek ligowych objął po zwolnionym po aferze na Okęciu Ryszardzie Kuleszy stanowisko selekcjonera reprezentacji Polski. Z drużyną narodową w czasach stanu wojennego w Polsce awansował na mundial 1982 w Hiszpanii, gdzie poprowadził Biało-Czerwonych do trzeciego miejsca na świecie, powtarzając sukces „orłów” Kazimierza Górskiego z 1974 roku. Z reprezentacją Polski awansował także na mundial 1986 w Meksyku, gdzie wyszedł z grupy, ale po najlepszym meczu Polaków na tych mistrzostwach odpadł z Brazylią w 1/8 finału po porażce 0:4.

W pomeczowym studiu unilateralnym rzucił wówczas pamiętne słowa: „Przekazuję pałeczkę swojemu następcy. Życzę mu, żeby przynajmniej dwa razy doprowadził reprezentację do finałów i w lepszym stylu, z lepszymi osiągnięciami kierował polską piłką”, co po latach zostało nazwane „klątwą Piechniczka”, bowiem Biało-Czerwoni aż 16 lat, do mundialu w Korei Południowej i Japonii w 2002, musieli czekać na ponowny udział w mistrzowskiej imprezie.

Piechniczek przejął raz jeszcze reprezentację Polski od wiosny 1996 roku, ale nie zdołał doprowadzić kadry do awansu na mundial 1998 we Francji i podał się do dymisji.

Jako selekcjoner pracował również z reprezentacją Tunezji, z którą uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Seulu 1988 oraz Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Był także trenerem Górnika Zabrze, z którym zdobył mistrzostwo Polski w 1987 roku, Esperance Tunis, katarskiego Al-Rayyan i Al-Szabab Dubaj z ZEA. Działał też w PZPN jako wiceprezes do spraw szkoleniowych. Był również senatorem Platformy Obywatelskiej w latach 2007-2011.

Lesław Ćmikiewicz grał na pozycji pomocnika to wychowanek Lotnika Wrocław, skąd przeszedł do Śląska Wrocław, a następnie związał się z Legią Warszawa, w której pełnił funkcję kapitana i z którą zdobył dwa razy Puchar Polski w 1973 i 1980 roku, a także osiągnął ćwierćfinał Pucharu Europy (odpowiednik dzisiejszej Ligi Mistrzów) w 1971 roku.

Jako legionista wywalczył z reprezentacją Polski złoty medal olimpijski na igrzyskach w Monachium 1972 oraz srebrny medal na igrzyskach olimpijskich w Montrealu 1976. Z drużyną narodową zajął trzecie miejsce na mistrzostwach świata 1974 w RFN. Był jednym z ulubieńców selekcjonera Kazimierza Górskiego, z którym przyjaźnił się do końca życia Trenera Tysiąclecia i wciąż kultywuje pamięć o najwybitniejszym szkoleniowcu w historii polskiej piłki. Należy do Klubu Wybitnego Reprezentanta.

Ćmikiewicz trenował kilka polskich klubów, a także był asystentem selekcjonera reprezentacji Polski Andrzeja Strejlaua, po którym przejął drużynę narodową na trzy mecze, ale nie osiągnął w pracy szkoleniowej sukcesów.