Oceny piłkarzy Górnika za mecz z Podbeskidziem: defensywa bez zarzutu

Oceny piłkarzy Górnika Zabrze za mecz z Podbeskidziem (skala 1-10):

Grzegorz Kasprzik [6] – często bezrobotny, ale to co miał wybronić, wybronił. W 68. minucie kapitalnie sparował główkę Szczepaniaka. Poprawił na pewno wybicia w stosunku do tego, co zaprezentował na Reymonta. Zrobił, co do niego należało.

Adam Danch [7] – wreszcie zagrał na dobrym poziomie, do którego niegdyś był w stanie przyzwyczaić kibiców z Roosevelta. Wygrywał pojedynki główkowe, przerywał akcje rywali. Żaden z ofensywnych graczy Podbeskidzia nie przedarł się środkiem na tyle, aby zagrozić bramce Górnika. No i wreszcie na zero z tyłu. Oby to były pierwsze objawy zwyżkującej formy, choć trzeba pamiętać, że zabrzanom przyjdzie grać z silniejszymi ofensywnie zespołami, niż Podbeskidzie.

Bartosz Kopacz [7] – najlepszy w tej chwili defensor Górnika. Przerywał akcje, wygrywał pojedynki. Zabrakło nieco jego aktywności w polu karnym przeciwnika przy stałych fragmentach gry. No i rozegranie od tyłu – Bartosz zbyt wolno zagrywał piłkę do swoich partnerów z pomocy, aby móc zaskoczyć rywali.

Marcis Oss [6] – nie wiadomo do końca jak go ocenić. Jako defensor wypadł nieźle – nie popełniał błędów, nie tracił piłki, wygrywał pojedynki. Czasami wchodził w pole karne rywali przy stałych fragmentach, ale był nieporadny. Trochę schowany za Danchem i Kopaczem. Łotysz od czarnej roboty.

Szymon Matuszek [3] – najsłabszy na boisku, co jednak w dużej mierze nie jest jego winą. Jan Żurek ustawił go jako prawego wahadłowego obrońcę naprzeciw Mójcie, który raz po raz urywał mu się lewą flanką. Do tego słabo w asekuracji i często zbyt bierna postawa, gdy trzeba było naciskać rywala. Więcej nie powinien uczestniczyć w takim eksperymencie będąc przecież defensywnym pomocnikiem.

Mariusz Przybylski [4] – początek wiosny miał dobry, ale wraz z biegiem czasu słabnie. Tak było też wczoraj. Kompletnie niewidoczny. Jego rolę w ofensywie pełnił Kante. W obronie musiał pomagać mu Kurzawa. Nie zaliczy tego występu do udanych.

Rafał Kurzawa [6] – ciężko znaleźć mu pozycję na boisku. Z Wisłą nie sprawdził się jako ofensywny pomocnik. Jako rezerwowy często zapełniał lukę na lewej obronie, gdzie sprawdzał się. Wczoraj zagrał na środku pomocy i zrobił to przyzwoicie. Na pewno brakuje mu dokładności w podaniach. Ale w odbiorze i w walce w powietrzu był nieoceniony.

Ken Kallaste [4] – niewidoczny w ofensywie. W przeciwieństwie do meczu z Wisłą, druga połowa go nie rozruszała. W obronie często gubił krycie Sokołowskiego, który parę razy urwał się swoją prawą flanką boiska. Do tego niepotrzebne faule w okolicy pola karnego. Bez wyrazu, ale i bez błędów.

Armin Cerimagić [7] – aktywny w grze do przodu, ale często frustrujący nieporadnością w pojedynkach 1 na 1. Na plus na pewno asysta przy bramce samobójczej Mójty. Inna sprawa, że był jednak często osamotniony – rwał grę do przodu, kiedy powinien nieco uspokoić grę. Nie miał za bardzo z kim współpracować. W 66. Minucie oddał mocny strzał po ziemi i Zubas z trudem go obronił. Mimo kilku mankamentów był pozytywnym bohater spotkania.

Roman Gergel [6] – to nie jest jeszcze Roman z jesieni, ale powoli wraca chyba do formy. Dwukrotnie miał na plecach rywali, ale sprytnie obrócił się i oddawał groźne strzały. Ładnie włączał się do akcji ofensywnych, ale podobnie jak Cerimagić, nie miał za bardzo z kim grać, kiedy Kante głęboko cofał się do środka pola. Plus za aktywność i spore chęci. Dodatkowo zaliczył kilka udanych przechwytów.

Jose Kante [7] – jemu strzelać nie kazano. Tylko on wie, jak nie wykorzystał sytuacji sam na sam z Zubasem po błędzie Slobody. Tylko on wie też, jak nie strzelił dobitki z 5 metrów. Trzeba mu przyznać, że jest najlepszym zawodnikiem w ofensywie Górnika na tę chwilę. Tylko czy napastnikiem? Jako zawodnik wycofany niejednokrotnie ośmieszał rywali, wygrywał pojedynki i stwarzał zagrożenie. Jako napastnik wciąż jednak niespełniony. To jedenasty mecz w Górniku. I kolejny bez bramki.

Rezerwowi:

Bez oceny. Janota wszedł wraz z Kwiekiem w 70. minucie spotkania. O pierwszym nie ma co wspominać – nie przypominam sobie, by choć raz potrafił cokolwiek wskórać w ataku, a to własnie on miał uczestniczyć w kontrach Górnika. Drugi uspokoił nieco grę w środku pola, kiedy Podbeskidzie zaczęło napierać na bramkę Kasprzika. Steblecki wszedł praktycznie na 3 doliczone minuty.