Tradycji stało się zadość - kolejni piłkarze opuszczają spadkowicza z Bielska
Spadek z ligi zawsze zwiastuje rewolucję w klubie. Zmiana klasy rozgrywkowej na niższą skłania włodarzy klubu do ponownego przemyślenia strategii jego prowadzenia, a co za tym idzie korekty w składzie. Również sami zawodnicy, nie chcąc grać w słabszych rozgrywkach, opuszczają pokład w poszukiwaniu innego pracodawcy. Wobec ostatniego miejsca, jakie Podbeskidzie zajęło w zakończonych przed kilkoma tygodniami rozgrywkach, można się było więc spodziewać, że spora część piłkarzy zmieni barwy. W ostatnich dniach z drużyną pożegnali się Jakub Kowalski, Samuel Stefanik oraz Wojciech Kaczmarek.
fot. ARKADIUSZ GOLA/POLSKA PRESS
Dla ostatniego z nich, 32-letniego golkipera, spadek z Ekstraklasy to nic nowego. Tej sztuki dokonał bowiem drugi raz z rzędu i trzeci w karierze. Oczywiście, należy pamiętać iż akurat w tym roku nie miał w tym większego udziału - praktycznie cały sezon spędził bowiem na ławce rezerwowych, jednak nie przypadkiem w czterech ligowych meczach w których wystąpił, wpuścił aż dwanaście bramek. Zawrotną średnią trzech na spotkanie wyśrubował w przegranych przez bielszczan 0:5 starciach z Legią Warszawa oraz Lechią Gdańsk. Nie można więc powiedzieć aby w tym sezonie przynosił swojemu zespołowi szczęście. Podobnie jak przed rokiem bydgoskiemu Zawiszy. Z tą różnicą, że wobec transferów, na murawie nie spędził nawet minuty, a i na ławce z rzadka można było go obejrzeć.
Ostatnim względnie udanym rokiem dla Wojciecha Kaczmarka jest więc 2013/2014. Wtedy był prawdziwym pewniakiem w bramce swego zespołu. Opuścił tylko jedno spotkanie w lidze, a niezłymi występami w Pucharze Polski miał spory wkład w zdobyciu przez Zawiszę tego historycznego tytułu. Wszak gdyby nie obronione przez niego rzuty karne Djordje Cotry oraz Sebastiana Boneckiego, to Zagłębie Lubin wyszłoby z tego starcia z tytułem.
W Bydgoszczy pojawił się natomiast w 2012 roku, po pierwszym w swojej karierze spadku. Będąc pierwszym bramkarzem Cracovii bez wątpienia dołożył trzy grosze do porażek najstarszego polskiego klubu. Analizując karierę tego 32-letniego bramkarza, można więc powiedzieć, że jego życie to pewnego rodzaju sinusoida - triumfy przeplatał ze słabszymi latami. Ostatnie dwa lata to jednak kolejne spadki. Czy w przyszłym sezonie przełamie tę niekorzystną passę?
Dla Słowaka, Samuela Stefanika z kolei, jest to dopiero premierowy spadek z polskiej ligi. Biorąc pod uwagę, że w naszym kraju jest dopiero od zimy, nie jest to wybitne osiągnięcie. Do Bielska na zasadzie wypożyczenia trafił ze Slovana Bratysława. Teraz, po czternastu meczach rozegranych w Ekstraklasie i trzech zdobytych golach, wraca do swego rodzimego kraju. Czy zostanie u nas zapamiętany? Prawdopodobnie nie. Zanim jednak do końca polscy kibice wymażą go z pamięci, warto w drodze ciekawostki przypomnieć, że w Podbeskidziu grał bądź co bądź były reprezentant kadry A Słowacji oraz holenderskiego NEC Nijmegen.
Ostatnim który opuści szeregi Podbeskidzia jest Jakub Kowalski. On również w klubie z Bielska Białej nie spędził zbyt dużo czasu. Dokładnie 11 miesięcy. Rok temu przywdziewał jeszcze barwy chorzowskiego Ruchu. W aktualnym sezonie stanowił o sile zespołu Podbeskidzia. Zagrał w 32 spotkaniach ligowych oraz dwóch Pucharu Polski. Nie może jednak pochwalić się imponującym bilansem bramkowym - do siatki trafił tylko raz - 20 lutego pokonał Jasmina Buricia w wygranym przez Podbeskidzie 4:1 spotkaniu z Lechem.
Kowalski nigdy nie był jednak bramkostrzelnym zawodnikiem. Jego atutem jest gra w środku pola, a także kreatywność na połowie rywala. Prezentował ją w Ruchu Chorzów. W barwach Niebieskich walczył dwa lata i to właśnie z klubem z ulicy Cichej odniósł wydaje się największe sukcesy - trzecie miejsce w lidze, a co za tym idzie występy w Lidze Europy. Czy to osiągnięcie uda mu się kiedyś powtórzyć? Czas pokaże. Mało prawdopodobnym, aby stało się to w Podbeskidziu.
